Rehabilitacja
PNF | METODA ACKERMANA | METODA MULLIGANA | METODA MCKENZIEGO | NEUROMOBILIZACJA | TERAPIA TKANEK MIĘKKICH | STABILIZACJA | KINEZJOTAPING | MASAŻ FUNKCYJNY | MASAŻ GŁĘBOKI | LASEROTERAPIA
PNF (Prorioceptive Neuromuscular Facilitation) – proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu
Celem PNF jest poprawa sprawności funkcjonalnej pacjenta poprzez postrzeganie go w sposób całościowy. Metoda ta, wykorzystując do terapii silne i zdrowe części ciała, umożliwia pełne wykorzystanie rezerw organizmu, a przy tym jest bezbolesna. Ważne w tradycyjnej terapii siła mięśni i zakres ruchu są tylko środkiem do uzyskania celu jakim jest funkcja, czyli powrót do sprawności.
Celem metody Ackermana jest leczenie schorzeń kręgosłupa poprzez wyeliminowanie przyczyny dolegliwości. Według twórcy terapii – Paula Ackermana, szwedzkiego chiropraktyka – dolegliwości bólowe kręgosłupa najczęściej spowodowane są wadliwym ustawieniem miednicy. Prowadzi to do wtórnych przemieszczeń w obrębie całego szkieletu, które powodują dolegliwości bólowe. Metoda ta sprawdza się w leczeniu dysfunkcji o charakterze funkcjonalnym, które nieleczone w konsekwencji mogą prowadzić do wystąpienia zmian strukturalnych.
To metoda diagnostyczno-terapeutyczna, która nieustannie rozwija się wraz z postępem medycyny. Opracowane przez Briana Mulligana techniki NAG, SNAG, odwrotne NAG i MWM działają bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy. Nowatorskie podejście terapii polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta. Metoda Mulligana jest bezbolesna, polega na funkcjonalnym obciążeniu powierzchni stawowych siłą grawitacji, stosowaniu docisku na końcu zakresu bezbolesnego ruchu, a wszystko to w odpowiedniej liczbie powtórzeń. Ważnym elementem są również ćwiczenia wykonywane przez pacjenta samodzielnie w domu.
Jest to metoda przeznaczona do badania, leczenia i profilaktyki bólów kręgosłupa oraz stawów obwodowych. Jej twórca – Robin McKenzi – uwzględniając przyczynę i stopień zmian zwyrodnieniowych, podzielił zaburzenia kręgosłupa na trzy zespoły: posturalny (zaburzenia postawy ciała), dysfunkcyjny (struktury uszkodzone np. poprzez zrosty) oraz strukturalny (struktury znajdujące się wewnątrz i na zewnątrz segmentu kręgowego). W zależności od mechanizmu uszkodzenia oraz wzorca bólowego, terapia opiera się na dobraniu odpowiedniego programu postępowania leczniczego wykonywanego przez terapeutę oraz samodzielnie przez pacjenta w domu. Terapia jest bezbolesna i wzbogacona o zalecenia profilaktyczne.
Oficjalna strona Instytutu McKenziego w Polsce.
Neuromobilizacja jest metodą działającą bezpośrednio na nerw poprzez jego rozciąganie. Zaburzenie prawidłowej funkcji nerwu jest powodem dysfunkcji, której towarzyszy ból unerwianej przez niego tkanki. Celem terapii jest więc odtworzenie plastyczności, ruchomości i elastyczności układu nerwowego poprzez odpowiednią kombinację ustawień i trakcji. Zastosowanie tej techniki często pozwala na niemal natychmiastową poprawę funkcji oraz zlikwidowanie bolesności.
Terapia ta polega na wykorzystaniu określonych technik manualnych w celu usunięcia napięć, bólu i dysfunkcji układu mięśniowo-powięziowego (mięśni, ścięgien, więzadeł i powięzi). Podczas terapii tkanek miękkich wykorzystuje się techniki: PIR (poizometryczna relaksacja mięśni), MET (technika energizacji mięśniowej), mięśniowo-powięziowe rozluźnianie, terapię punktów spustowych oraz techniki aktywnego rozluźniania. Każda z tych technik w odmienny sposób rozluźni, wydłuży i zlikwiduje zrosty, czym pozbawi napięć w tkankach, poprawi giętkości mięśni i powięzi oraz przywróci płynność i zakres ruchu.
Stabilizacja to metoda redukująca napięcie grupy mięśni narządu ruchu, które decydują o stabilności, bezpieczeństwie i prawidłowej funkcjonalności człowieka. Odnosi się do wydolności mięśni posturalnych tworzących gorset mięśniowy, zwanych inaczej mięśniami głębokimi. Składają się one z grup: wewnętrznej (mięsień wielodzielny, mięśnie dna miednicy, poprzeczny brzucha, przepona) i zewnętrznej, która pełni podwójną rolę – pomaga zespołowi wewnętrznemu w stabilizacji i generuje ruch. Ćwiczenia stabilizacji są jednymi z trudniejszych, ponieważ dotyczą mięśni, które nie są na co dzień świadomie używane, i powinny być prowadzone pod kierunkiem doświadczonych magistrów fizjoterapii.
Kinezjotaping, inaczej plastrowanie dynamiczne, polega na umieszczeniu we właściwy sposób specjalnego plastra na określonym miejscu na ciele. Plastry wykonane są z bawełny i kleju akrylowego, są wodoodporne i zapewniają skórze prawidłowe oddychanie. Naklejenie plastra delikatnie napina skórę, co zwiększa jej przestrzeń z powięzią. Dzięki temu zastoiny ulegają redukcji, a rośnie ilość i prędkość przepływającej limfy. Dodatkowo kinezjotaping zmniejsza podskórne krwiaki oraz stany zapalne, poprawia krążenie krwi i działanie układu limfatycznego, wpływa na wzrost zakresu ruchu i siły mięśni, oddziałuje na czucie głębokie, a także zmniejsza ból.
Jest to masaż łączący ruch w stawie z masowaniem i rozciąganiem mięśnia, który wykonuje dany ruch. Polega na precyzyjnym nacisku dłonią na mięsień i jednoczesnym ruchu stawu. Masaż wykonywany jest w bezbolesnym zakresie ruchu, który jest zwiększany z każdym kolejnym zabiegiem. Celem masażu funkcyjnego jest przywrócenie prawidłowej długości mięśnia, co poprawi zakres ruchu w stawie. Jest skuteczny na przykurcze mięśniowe po długim unieruchomieniu, po złamaniach, kontuzjach sportowych, przeciążeniach mięśni i stawów.
Masaż głęboki to terapia polegająca na przywracaniu prawidłowego stanu głębokich warstw mięśni i tkanki łącznej. Jest on skuteczny w przypadku przewlekłych napięć w różnych strefach, sztywności karku, przy napięciach dolnego odcinka pleców lub bolesnym barku. Masaż głęboki, poprzez rozluźnienie, wydłużenie i zlikwidowanie zrostów oraz nieprawidłowych wzorców ruchowych w układach tkanek, znosi ból i przywraca prawidłowe funkcje w najbardziej efektywny sposób.
Laseroterapia jest zabiegiem przeciwbólowym, przeciwzapalnym i przeciwalergicznym. Pobudza wydzielanie przekaźnika energetycznego żywego organizmu, a także stymuluje odżywianie i regenerację komórek. Laser działa na zasadzie wywoływania drgań atomów w naświetlanych komórkach i tkankach bez ich uszkodzenia. Promienie przenikają do tkanek wywołując reakcję łańcuchową – przekazują efekty zabiegu nawet do kilku centymetrów w głąb. Aby osiągnąć najlepsze rezultaty należy dobrać odpowiednio do schorzenia rodzaj promieniowania laserowego, czyli: długość fali, moc, czas trwania zabiegu, ilość zabiegów i sposób naświetlania. Zabieg wskazany jest osobom cierpiącym na urazy narządu ruchu, bóle kręgosłupa, choroby dermatologiczne, zwyrodnienie stawów, reumatyzm, szczękościsk, porażenie nerwu twarzowego i trójdzielnego, a także po operacjach i w przypadku trudno gojących się ran.